Hoi An en Nha Trang

Hoi An is een echt kledingparadijs. In het stadje, wat misschien iets groter dan Blerick is, vind je zo’n 300 tot 500 tailors (kledingmakers), zo’n 200 schoenmakers en heel veel souvenirswinkeltjes. De eerste nacht in Hoi An hebben we geslapen in een hok van 4 bij 4 zonder ramen. Een groot verschil met ons eerdere hotel. Maar omdat het toch mooi weer was en we niet veel op de kamer zouden zijn, hadden we toch besloten dit te doen.

Toen we door Hoi An liepen viel meteen de gezelligheid op. Dit is het Azie, zoals we het ons hadden voorgesteld. Gekleurde lampjes overal, gekleurde bakjes met kaarsjes erin die in de rivier dopperden en heel veel gezelligheid. Hier kunnen we ons wel een paar dagen vermaken. Helaas begon het ’s avonds kei hard te regenen en het hield niet meer op tot de avond erna. Blijkbaar kwam er net die dag een typhoon vanuit de Fillipijnen langs getrokken die alle regen meenam en gelukkig voor ons, daarna afboog naar het noorden.
Omdat we toch wel nieuwsgierig waren geworden naar alle tailors door ook de positieve verhalen gehoord te hebben van andere backpackers zijn we bij een paar tailors binnen gaan kijken. Het schijnt dat je ze elke willekeurige afbeelding van een kledingstuk of schoen kan laten zien en dat ze het dan gewoon namaken.

Uiteindelijk kwamen we bij Kimmy’s tailorshop. Aangezien we voor het werk regelmatig netjes gekleed moeten gaan en dit een goedkope en goede manier is voor kleding op maat te laten maken, hadden we besloten om ieder een pak te laten maken. Yvette werd hebberig na het zien van de catalogus en wellicht een beetje doorgeslagen, maar heeft uiteindelijk 2 pakken besteld en een super mooie winterjas. Koen had genoeg aan 1 pak, maar deze moest dan wel van de hoogste kwaliteit zijn.
Omdat het daadwerkelijk pakken op maat zijn, werden we vanuit alle kanten opgemeten. Wij kozen de modellen/stijlen uit, de stofjes voor binnen- en buitenkant en waar we wel een knoop of zak wilde en waar niet. Om het goed te krijgen moesten we wel nog een aantal keer terugkomen. De eerste keer was al dezelfde avond. Na 4 keer bijstellen en een paar dagen later was alle kleding klaar.

Hoi An was een plek om weer even wat tot rust te komen. Struinen tussen de verschillende winkeltjes, genieten van de omgeving en het lekkere eten.

Omdat we zelf vonden dat we niet relaxed genoeg waren gingen we de nacht, nadat de kleding klaar was, op weg naar Nha Trang met de nachtbus. Met de ervaringen van de bussen van Myanmar en niet zo’n positieve verhalen van andere backpackers, zagen we niet bepaald uit naar deze trip. Uiteindelijk was hij niet zo erg als de bus in Myanmar, maar hij kwam wel erg dicht in de buurt. Een agressieve buschauffeur, roken in de bus en bedjes waar zelfs wij kleine mensen niet met gestrekte benen in kunnen liggen. Na een 12 uur durende busrit waren we blij dat we aangekomen waren in Nha Trang en vrij snel ons hotel gevonden hadden. Hier hadden we nog een paar uurtjes geslapen en toen het licht werd opgestaan, om te zien op wat voor fantastische plek we waren aangekomen. De eerste dag hebben we een beetje rondgelopen en gekeken wat er in de omgeving te doen was. Zo zijn we ook bij een duikschool gekomen. Na bij verschillende plekken informatie te hebben gevraagd, waren we eruit. Morgen gaan we duiken!

De volgende ochtend gingen we om 8 uur op weg naar de haven. Het was spannend, want voor Koen werd het zijn eerste duik en voor Yvette was het inmiddels alweer 4 jaar geleden wanneer zij voor het laatst gedoken had. De duikinstructeur had verzekerd dat er geen refresherments course nodig was, maar in de boot sloeg de onzekerheid toch toe.
Uiteindelijk ging Koen het eerste in het water. Na wat laatste uitleg ging hij samen met de instructeur het water in tot 6 mtr diepte voor 45 min. Vervolgens ging Yvette met een andere instructeur het water in. Een beetje jammer dat ze al meteen de gewichtsriem verloor en de duiker deze van de bodem moest gaan ophalen. Maar na alles weer geinstalleerd te hebben ging ook zij onder water. In het begin een beetje onwennig, maar al snel voelde het weer vertrouwd. 16 mtr diepte voor 60 min in water van 27 graden.

Na genoten te hebben van het koraal, (wat helaas door de vele toeristen en slechte bescherming door de Vietnamezen bijna kapot is) en vissen gingen we op weg naar de volgende duikplek. Hier konden we ervoor kiezen om samen te gaan. Natuurlijk wilde we dat. Dus na een lekkere lunch op de boot gingen we voor een tweede keer. Dit keer met z’n drieen. Het was super leuk en dit gaf voor Koen ook de doorslag om in Nederland zijn PADI te halen, zodat we vaker samen kunnen duiken.

Die avond was ook Halloween. Ze vieren dit voornamelijk voor de toeristen. Nadat wij een bloody mary hadden gedronken en vooral dronken Russen zagen hebben we besloten om af te taaien. De volgende dag was ook vooral relaxen. Het weblog bijwerken en een ‘ ontspannende’ massage. Laten we zeggen een massage om nooit meer te vergeten. We kwamen de salon binnen en zagen al overal roze lichten. Dat kan, dachten we nog. Vervolgens werden we verzocht om al onze kleding uit te doen (incl. zwemkleding). Omdat dat ons toch niet helemaal relaxed leek besloten we de zwemkleding aan te houden en zo na de massagesalon boven te gaan. Eenmaal boven aangekomen gingen de alarmbellen bij Yvette rinkelen. “Koen, misschien is dit niet het soort massagesalon wat we zoeken, laten we ergens anders heengaan”. Boven hadden ze namelijk allemaal van die kleine hotelkamertjes met massagebedden erin. “Nee, Yvette stel je niet zo aan. Dat is niet nodig.”. Ok en we liepen in de massagesalon met allerlei dames met pikante kleding.

Eenmaal op de massagebedden begon de horrormassage. Ze begonnen Yvette haar kont te masseren en bij Koen vonden ze zijn bovenbenen erg interessant. Zelfs na meerdere malen gevraagd te hebben daar niet te masseren, gingen ze toch door. Later lazen we in de lonely planet dat ze zelfs een voetmassage in Vietnam proberen te laten eindigen in een sexbeurt. Hmm, voor ons dus de laatste massage die we ooit gepakt hebben in Vietnam.

Na deze fantastische massage, konden we gelukkig nog een douche pakken in het hotel, voordat we weer op weg gingen na de zuidelijke hoofdstad van Vietnam, Ho Chi Minh City, ofwel Saigon.