Het fantastische Laos- deel 1

Na een lange busrit zijn we uiteindelijk vanuit Phnom Penh via Kratie aangekomen bij de haven die ons naar de 4000 islands, Don Det om precies te zijn, kan brengen. Aangezien we in het donker aankomen blijkt het normaal om de driedubbele prijs voor een ticket te betalen. Gelukkig hadden we in de bus een Canadees ontmoet die elk jaar naar deze eilanden komt, dus hij kon ons mooi de wegwijzen. Na een boottochtje van een kleine 10 min. kwamen we op de plaats van bestemming aan. Dawn (de Canadees) wees ons een goede bungalow aan de rivier, waar we maar liefst €2,5 voor 2 personen per nacht moesten betalen.. en dit blijkt de prijs in heel Laos te zijn. Dit wordt nog leuk! Na een nacht in onze bungalow doorgebracht te hebben, hebben we de volgende dag rustig aangedaan. Lekker in onze hangmatten gelegen, door het stadje gelopen en onze weblog geupdate. De dag erna zijn we fietsen gaan huren. Dit was erg leuk. Hier zagen we het traditionele leven van dichtbij. Stro-en hutjes, kippen, eenden, katten, honden, kinderen, alles liep door elkaar. Via een brug zijn we overgestoken naar een ander eiland, waar we al snel staande werden gehouden. het bleek dat we 25.000 kip moesten betalen om over te steken. Dit was geen vrachtwagen vol met vee, maar 1 briefje waar we geld op terug kregen. Het blijkt namelijk dat een of andere steenrijke local het eiland en de watervallen heeft gekocht. Deze watervallen waren overigens super mooi! Het blijken de grootste van Zuidoost azie te zijn (in brede zin). Bij de watervallen was nog een klein strandje waar we nog lekker even gezwommen hebben. Na deze verkoelende duik sprongen we weer op de fiets om richting het uitkijkpunt te gaan, waar je de Irrawaddy dolfijnen mogelijk kon zien. Daar aangekomen zat er een wat ouder koppel die 1 dolfijn in 2 uur tijd hadden gezien. Het waren echte diehards, want ze bleven door de camera en verrekijker loeren. Dit terwijl zij de dag ervoor een kajaktrip hadden gedaan waar ze ze ook hadden gezien. Moet toch wel echt bijzonder zijn geweest. De fietsen op de eilanden hebben allemaal geen slot, vandaar dat wij onze fieteen voor de zekerheid toch maar in het zicht hadden gezet. Na een tijdje merkte Yvette echter op dat er 1 fiets weg was. Niet zo heel relaxed. Gelukkig stonden in de buurt wat locals. Zij moesten lachen om onze schrikreactie. "no worries, somebody borrowed your bike". Wat?! Het was een leraar en die moest even snel wat ophalen, maar ze komt zo terug. En ja hoor, na 20 min stond de fiets weer netjes op de plek.. Na lekker wat gegeten en gedronken te hebben, waren we weer begonnen aan onze fietstocht van 40 min terug naar 'ons' eiland.
Onderweg zijn we nog gestopt bij een restaurant genaamd Kingkong. Hier hebben we een lekkere vruchtenshake gehad en een bananapancake. Verder bleken ze hier beroemd te zijn om de beste happycake.. alles wat op het menu staat kunnen ze trouwens op dit eiland 'happy' maken. (kortgezegd ze gooien wiet door het eten en drinken).
Na nog een kwartier fietsen kwamen we bij onze bungalow aan, inmiddels was het alweer donker geworden.. Na een lekkere douche (rechtstreeks uit de Mekong) gingen we weer op pad. De dag erna zijn we meegegaan met een boot/bbq/drank/tubing-trip en het was super leuk! Na op een strand gedropt te zijn en een lekker muziekje erbij konden we onbeperkt drinken en hadden we eeen uitgebreide bbq. Verder was het een moment om verplicht te chillen. Beetje zwemmen, volleyballen, frisbee, badminton en vooral niks doen en eten en drinken was het motto van die dag. We hadden heel veel geluk met het weer. Hier was het zonnig en op ons eiland (slechts 20min met een langzame boot verder) had het kei hard geregend. Wat een heerlijke dag. Aan het einde van ons bezoek aan het eilandje/strand, moesten we terug tuben. Dan zit je eigenlijk in een grote vrachtwagen band en laat je je door de stroming meevoeren door het water. Heel leuk idee, maar het water stroomde helaas toch iets minder hard dan we gehoopt hadden, dus na een uur dobberen met bliksem geluiden op de achtergrond hadden we toch maar besloten om weer terug in de boot te gaan, waar we na 5 min weer aan land waren. De volgende dag hadden we nog lekker gerelaxed bij onze bungalow in de hangmat. De dag erna konden we ons opmaken voor een 22uur durende busrit naar de hoofdstad van Laos, namelijk Vientiane.

Na een boot en busrit van ong 3 uur kwamen we aan in Pakse, waar wij 5 uur moesten wachten, voordat de volgende bus naar Vientiane ging. Gelukkig hadden we een leuke groep mensen ontmoet waar we de tijd wel mee doorkwamen.
Na een helse busrit waarvan je zou denken dat wat zij twee bedden noemde er 1 was, kwamen we aan in de hoofdstad. Nadat we erachter kwamen dat de meeste guesthouses vol zaten hebben we eerst wat gegeten bij de Aziatische Bakker Bart. Waarna wij toch nog een guesthouse hadden gevonden zijn we op pad gegaan naar het zwembad. aangezien het super heet was. De volgende dag pakten we de bus naar Vangvieng. Deze busrit was ook weer een hele belevenis, aangezien de buschauffeur suicidaal oogde en dacht dat hij in een formule 1 wagen door de bergen reed. Gelukkig kwamen we zonder ongelukken aan in Vangvieng, de ultieme backpackers droom. In elke bar werd Friends gedraaid en er hing een hele relaxte sfeer. De dag nadat we waren aangekomen hebben we getubed in een grot en daarna gekajaked over de Mekong. Het was geen Zambezi rivier, maar we hadden toch wat stroomversnellingen. In het midden hebben we nog een stop gehad. waarbij we hebben gevolleybald met een opa van 65. Als wij op die leeftijd nog zo vitaal zijn tekenen we ervoor. Na de stop gingen we verder over de rivier. Er waren wel wat tubers te zien, maar niet meer zoveel als een paar maanden terug toen hier nog allemaal barretjes en swings waren.
's Avonds hebben we Friends gekeken en oa pannekoeken en sandwiches gegeten met onze duitse vriend Chris. Deze pannekoeken en sandwiches zijn overal te koop voor maar 10.000 kip.
De dag erna hebben we een motorbike gehuurd. Yvette achterop en opzoek naar de Blue Lagoon. Na een tijdje over hobbelige wegen gereden te hebben kwamen we aan bij een bord, waarop de Blue Lagoon was aangegeven. 10.000 kip (1 euro) toegangsgeld. Het zag er een beetje achterdochtig uit, maar na drie keer gevraagd te hebben of het de echte Blue Lagoon was, besloten we er toch maar in te rijden. Al snel zagen we dat het toch niet 'de' Blue Lagoon was en zijn toen nog terug gegaan om geld terug te vragen, maar toen was de vogel hem al gevlogen. Dus op naar poging 2 om de echte Blue Lagoon te vinden. Na een tijdje kwamen we eraan en het was echt super mooi. Het blauwste en helderste water wat we ooit gezien hadden! Je zag gewoon de vissen zwemmen. Ze hadden hier een swing gemaakt en er stond ook een grote boom waar je van de takken af kon springen. Hoe relaxed! Chris de duitse acrobaat maakte salto's waar iedereen van op keek. Daarna huurde we een tube en hebben we lekker in het water gedobberd. Na een tijdje vertrokken we weer richting Vangvieng, maar voordat we daar aankwamen, hadden we nog een tussenstop gemaakt bij de 'nep blue lagoon' om nog een poging te doen om ons geld terug te vragen. En ja hoor, hij stond er weer en wilde weer geld innen. Zijn initiele bord met Blue Lagoon was er wel afgehaald. We hoorden dat andere er ook in waren getrapt en zijn bord eraf hadden getrokken. Maar goed, na vriendelijk gevraagd te hebben of hij aub ons geld terug wilde geven, draaide hij zich om voor een knap staaltje acteerwerk. Langzaam ging zijn shirt omhoog en liet hij heel duidelijk zien dat hij een machete had. Toen we daar niet van schrokken haalde hij hem eruit en ging elk takje wat hij kon vinden kappen met zijn machete. Nog even en hij had het hele bos gekapt. Na een tijdje kwam Koen op het briljante idee om foto's van hem te gaan maken. We dreigden dat we naar de politie zouden gaan (wat in Laos overigens helemaal geen zin heeft, aangezien de politie zo corrupt als de pest is). Onze machete man werd kwader en kwader, toen hij de machete naar ons ging wijzen vonden we het tijd om te gaan. Hadden we toch een goed staaltje cabaret gezien voor omgerekend 3€ in totaal. Terug in het stadje aangekomen hadden we lekker gelunched, waarna het tijd was voor mijn verjaardagscadeau... een ballonvaart!!!! Het was super mooi! Heldere lucht, Koen die zijn hoogtevrees aan de kant zette en champagne. Perfect! We dachten eerst dat het misschien fris zou zijn, omdat je toch best wel hoog gaat, maar toen we er in stonden werd meteen duidelijk waarom het een HETE luchtballon wordt genoemd, maar wat was het vet. Het is niet in woorden te omschrijven hoe deze ervaring was, tussen de bergen en boven de Mekong. Na 30 min stonden we weer op de grond en we wisten allebei "dit gaan we vaker doen". Nadat we terugkwamen had Chris wat minder leuk nieuws. Zijn geld was gestolen in zijn kamer. Hij was al naar de politie geweest, maar die deed niks meer, omdat ze weekend hadden. Gelukkig waren ze in ons guesthouse wel vriendelijk en betrouwbaaar en zijn we samen nog een keer terug naar de politie gegaan. Eerst werd gezegd dat we morgen (zaterdag) terug konden komen, later kwam nog iemand, dit bleek de chef te zijn, en die bevestigde wat wij al dachten en dat is dat ze zaterdag dicht zijn. Na gepraat te hebben als brugman wilde ze ons (Chris) nog steeds niet helpen. Ze maken geen rapporten en hij moest het maar met zijn guesthouse (die zijn geld gestolen had) zien op te lossen. Belachelijk. Later hoorde we dat je de politie moet betalen om een rapport te laten schrijven, zodat je je eigen verhaal kan verzinnen. Wat een wereld. Om de narigheid te vergeten en na te genieten van de fantastische ballonvaart hebben we weer pannekoeken gehaald en zijn we met een lekker Lao biertje weer Friends gaan kijken. De volgende ochtend gingen we om 11 uur op weg naar onze nieuwe bestemming Luang Prabang. Daarover in deel 2 meer.