Inle lake (Nyaungswe)

Aangekomen in Inle Lake zijn we met onze laatste krachten naar het droppunt van onze baggage gelopen. Het guesthouse voldeed niet aan onze wensen, dus besloten wij ons af te laten zetten bij het zusterhotel van de plaats waar wij in Bagan hadden geslapen. De reis er naar toe via de fietstaxi was primitief, maar meer dan welkom. Het guesthouse leek meer op een paleis, waarvan je naar de zware trekking alleen maar mocht dromen. We waren bang voor de prijs dus ging Koen vol de onderhandelingen in, met als resultaat dat het net zo “ duur” was als een gemiddeld cheapo guesthouse. Wij lagen uiteindelijk 10 minuten later helemaal blij in bad met een lach van hier bis Ginder. 's Avonds in onze kleine bijbel genaamd de Lonely Plannet gekeken naar een perfecte eetstek, wel ons direct naar een dichtbijzijnde Italiaan had gebracht. Het was hier in een woord helemaal JAM JAM. Natuurlijk kwamen wij onze Spaanse matties hier toevallig weer tegen. Zou toeval eigenlijk wel bestaan?

Eenmaal uitslapen en genoten van het ontbijt zijn wij op de fiets naar Spa gesprongen (45 minuten fietsen). De weg was alles behalve lekker, wat resulteerde in een totale uitputtingslag. Aangekomen hadden we twijfels, die werden echter snel weggenomen door de naderende donkere wolken. Toen Koen zijn spullen in de locker aan het leggen was hoor hij een bekende maar wel felle giillllll. Wat bleek er waren drie verschillende zwembaden oplopend van heet tot kookendheet. Yvette was de drie macho Franse voorbij geparadeerd en nietwetend tot de knien in het laatse bad gaan staan, haha wat een stunt. De Franse macho`s bleven proberen maar durfde er niet langer dan 5 seconden in, en dan maar tot de enkel. Koen en Yvette genoten in de tussentijd van heerlijk bier geschonken in bevroren glazen. Dit bracht Koen zijn hormonen op gang, dus ook hij wilde de Franse macho`s laten zien dat die soepketel bedacht is om in te zwemmen. En ja hoor, plons daar ging onze Nederlandse macho. Eerlijk gezegd gaf dit wel een kick, zeker omdat de Fransen nu helemaal niet meer wisten wat ze moesten doen. Aan het einde van de dag terug gefietst en wederom gegeten bij de Italiaan.

De volgende dag zijn we vroeg opgestaan en opgehaald door een lokale longtailkapitein die ons het Inle Lake gaat laten zien. Het was prachtig en we hebben enorm veel gedaan. In de ochtend de markt bezocht, waar we schrokken van de bizar hogen prijzen die zij hier voor de friemels vroegen. Wel jammer anders hadden we misschien een stuk brandhout (boedha) mee genomen. Gelukkig heeft Yvette nu wel een mooie ketting. Ofcourse kwamen we onze Spaanse wk maatjes hier weer tegen. Na de markt hebben we gezien hoe de lokale bevolking vist, hoe sigaren gemaakt worden (lekker trouwens), hoe ze van lotus etc. Kleding maken (echt giganisch veel werk), hoe de lokale smit zijn te dure sieraden maakt, de jumping cats in het klooster ( ik durf te wedden dat onze katers dit beter doen) en is er heerlijk geluncht waarna we de gigantisch grote drijvende tuinen hebben bezozcht. . Na ons laatse stop wilde Koen ook proberen om middels de aparte peddel-manier met het been een boot te besturen. Wat is dit moeilijk zeg, echt respect voor deze acrobaten. Wel jammer dat de ingetogen monnikken mij hierbij tot tranen toe hebben uitgelachen. Uiteindelijk is het mij wel gelukt, of ja in ieder geval een soort van. In de avond hebben wij een soort laatste avond maal met onze Spaande maten gehad. Dit was zoals meestal luidruchtig, gezellig en een topavond.

De derde dag Inle Lake hebben we wat gefietst, wat winkeltjes bezocht en in een super luxe tent wat tappas gehad onder het genot van het medium genaamd wifi. Kei leuk om af en toe wat van het thuisfront te horen. 's Middags hebben we een poging gedaan om geld te wisselen, niet helemaal een succes. Uiteindelijk is het toch gelukt. Gaat niet, bestaan niet zeggen we dan maar. Yvette heeft nog een pannekoeken tent gevonden waar ik de smerigste pannekoek ooit heb gegeten. In de avond lekker wat films bekeken, zodat we vandaag genoeg energie over hadden om waarbenjij.nu te uplaoden en de lange busreis naar Yangon te kunnen overleven (van 14 uur).