Chang Mai, Ko Chang, Bangkok en weer thuis...

Laat in de avond kwamen we in Chang Mai aan. Al snel merkte we dat het hoogseizoen begonnen was, want alle guesthouses zaten vol. Toen we om 12 uur ‘s nachts nog steeds niks gevonden hadden en iedereen de winkels en guesthouses begonnen te sluiten, besloten we twee eenpersoonskamers te pakken bij het guesthouse wat we het eerste hadden gezien, namelijk Julie’s. Dit was raar. Onze eerste nacht ‘alleen’. De volgende ochtend waren we vroeg opgestaan om te zien of we een double room konden regelen. Wat ons verbaasde was dat het al super druk was. En dat om 6 uur ‘s ochtends al. We hadden daar gewacht tot 8 uur en wij waren gelukkig de eerste die geholpen werden en waren ook meteen de laatste die een double room kregen. Gelukkig. Vandaag hoefde we niet wéér opzoek.

Na een lekkere douche en ontbijt, hebben we de was weggebracht en fietsen gehuurd. Dit was erg leuk. Er was ook een speciale zondagmarkt, waar we nog wat kleine souvenirtjes hadden gekocht. Vervolgens wilde Koen graag een pit-stop bij de McDonalds, waarna we richting het treinstation zijn gefietst. Onderweg zag je allerlei lokale marktjes. Dit was leuk om te zien. Bij het treinstation aangekomen wilden we een motorfiets huren om de volgende dag naar Pyey te gaan.

Na dit geregeld te hebben zijn we weer terug gefietst en hebben we ’s avonds nog over de markt gelopen. Omdat wij Chang Mai heel gezellig vonden, hadden we besloten hier 1 dag langer te blijven. De volgende dag hebben we rustig aangedaan. Het was een dag dat bestond uit poolen, massages en Risken (op de Risk-machine ofwel Iphone). Verder had Yvette een fantastische wenkbrauw-behandeling gehad, waarbij haar halve voorhoofd mee werd geharst. Beetje jammer dat de dagen erna allemaal bultjes verschenen op de plek waar geharst werd. Zo kwam Yvette weer even terug in de pubertijd. Omdat het einde inzicht begon te komen hebben we besloten op het laatste moment om de volgende dag de trein naar Bangkok te pakken en dan direct door te gaan naar Chang Mai. Ondanks de goede verhalen over Pyey, maar dat moeten we dan een volgende keer maar doen.

De nachttrein naar Bangkok was relaxed. We zaten lekker en hebben weer veel Risk gespeeld. Alleen een beetje jammer van de asociale Fransen en Nederlander. Die het normaal vonden om op ons bed te eten en er een zooitje van te maken. Na een redelijke goede nachtrust in ons eerste klas bedje, met een airco die iets te hard stond, kwamen we aan in Bangkok. Overal zagen we gele versieringen. Misschien een boedhistische feestdag? Het bleek super druk te zijn en overal zag je mensen met gele kleren aan en gele bloemen overal. Verder waren er straten in Bangkok afgezet. Later bleek dat de koning jarig was en dat deze ook in Bangkok was en iedereen hem kwam aanmoedigen. We zagen ook een stukje op de tv wat ons deed denken aan de dood van Kim Jung Il van Noord Korea. Want iedereen zat zo overdreven te huilen (in dit geval dan van geluk), dit zien we bij onze Bea nog niet zo snel gebeuren.

In ieder geval gingen we opzoek naar een busticket naar Ko Chang, alleen bijna alle reisorganisaties bleken dicht te zitten helaas, vandaar dat we het via de Happy House guesthouse hadden geregeld. Eerst zouden we om 9 uur vertrekken, deze bleek later vol te zitten. Vervolgens zouden we om 10 uur vertrekken, deze bleek later vol te zitten. Vervolgens hadden we om 12 uur. Deze zat ook vol, maar gelukkig wel met ons erin. Omdat het zo druk was in Bangkok in verband met de verjaardag van de koning heeft het ons een paar uur geduurd om de stad uit te komen. Erg vervelend. Hierdoor kwamen we gelukkig wel nog net op tijd aan bij de ferry die ons naar Ko Chang zou brengen. Aangezien onze ervaringen in Chang Mai, hadden we besloten een guesthouse te reserveren. Dit was achteraf gezien maar goed ook. Rond 21 uur s avonds kwamen we bij het guesthouse aan, Little Eden, op Lonely Beach. Een heel gezellig guesthouse met een vriendelijke man, David, die volgens ons regelmatig teveel paddo’s of iets dergelijks gehad moet hebben, door de manier waarop hij praatte en deed. Toen hij ons bungalowtje liet zien, waren we helemaal happy. Het zag er schoon en verzorgd uit , voor een goede prijs en de mensen waren vriendelijk. Wat wil je nog meer? Na nog even lekker wat gegeten te hebben, gingen we naar bed om de volgende ochtend wakker te worden op een super mooi tropisch eiland. De eerste dag hebben we meteen een scooter gehuurd bij ‘Mama’ en zijn opzoek gegaan naar de watervallen. Ook hier moest je, net zoals in Luang Prabang, entrée betalen, alleen was het hier drie keer zo duur. Geen probleem, maar daardoor verwachtten we wel wat. Toen we er waren viel het ons eigenlijk een beetje tegen. Het was mooi, en je kon erin zwemmen, maar het kon niet tippen aan Luang Prabang. Na een lekkere duik genomen te hebben en weer een gratis dr. Fish Massage in het water te hebben gehad, gingen we op weg naar de pier en een goed visrestaurant. De pier was mooi om te zien, met allerlei winkeltjes en restaurantjes en bij het visrestaurant hadden we super mooi uitzicht. Helaas was de vis niet zo goed als het uitzicht, maar we hadden wel genoten. ‘s Avonds zijn we terug gegaan naar Little Eden, waar we lekker gezeten hebben met een biertje en nagenoten hadden van de dag. Na een tip van een Canadees stelletje gingen we opzoek naar een afgelegen stukje strand, waar je biertjes in een emmertje met ijs kreeg. Dat klonk goed! Gelukkig was het niet moeilijk te vinden en waren we er zo. Het bleek van twee Italiaanse stellen te zijn, die nog bezig waren met de opbouw van een restaurant en spa. Super leuke mensen, waar we chill in een hangmat en stoel konden relaxen. Toen we daar zaten waren we echt blij met de keuze die we gemaakt hadden. Dit hadden we toch wel even nodig. Aan het einde van de middag waren we nog een beetje rond gereden en ‘s avonds hadden we gegeten bij Oasis. Dit was van een Nederlands koppeltje, waar Yvette super lekkere spaghetti had gekregen. De volgende dag zijn we helemaal naar de andere kant van het eiland gecrossed, waar onderweg gewoon een complete stuk wegdek weg was. Vervolgens kwamen we na een off-road weg uit bij de Treehouse. Dit is een plek waar in de weekenden de locals vaak heen gaan. Heel stil en relaxed met een super mooi uitzicht ook weer. Na een duik en een cola gingen we weer terug richting Lonely Beach, aangezien dit zeker nog zo’n twee uur rijden was. Onderweg zijn we nog gestopt voor lunch en ‘s avonds zijn we het dorp ingelopen om te kijken wat voor barren er allemaal waren en waar we nog even gezellig wat konden drinken en poolen.

Volgende ochtend zijn we weer naar het strandje van de Italianen gegaan. Gerelaxed. Daarna gepooled, gedronken en het busticket naar Bangkok geregeld. Want helaas was het alweer zover dat we die kant uit moesten. Volgende ochtend heeft Koen afscheid genomen van de kleine gekke witte kat, en werden we om half 9 opgehaald door het minibusje. Hij was redelijk op tijd, dus dat gaf goede hoop. Alleen een beetje jammer dat hij daarna een uur over het eiland heeft gereden om twee andere te zoeken. Waardoor we de ferry ook miste en uiteindelijk bij Bangkok in de file kwamen te staan. In plaats van 14 uur waren we er pas om 17 uur. Dit kwam ons niet zo goed uit, aangezien we nog af hadden gesproken met Elisa. Dit is een meisje die we hebben leren kennen in Halong Bay en waar we ook kleren naar toe hebben opgestuurd. Dus na veel gehaast (eerst busticket naar vliegveld geregeld en de was weggebracht (zodat we deze thuis niet meer hoefde te doen) zijn we in de taxi naar Elisa gestapt. Het was leuk om haar weer te zien en ze had de doos gelukkig bij.

Na lekker gegeten en gedronken te hebben, zijn we naar Cowboys gegaan. Dit is de striptent van de Hangover2 waar hij met een ladie-boy aanpapt. Echt te grappig! Toen we in het straatje aankwamen, zagen we alleen maar van die strip/hoerententen. Uiteindelijk zijn we bij Cowboys naar binnen gegaan en hebben we daar wat gedronken. We keken onze ogen uit. Meiden met nummers op de BH. Voornamelijk oude Europees uitziende kerels die naar ze aan het lonken waren. Je kon op een briefje het nummer zetten en dan kwam de dame naar beneden. Het is dus letterlijk een nummertje uitkiezen.
Na ons drankje was het tijd om te gaan. We pakte de taxi terug naar Bangkok center. Helaas hadden we geen tijd meer vooe een Mutai gevecht. Dit zal dan de volgende keer wel komen.

De volgende ochtend zouden we Lucine zien en dit was tevens de laatste dag voor ons. Zo raar. We hadden de was opgehaald, tas ingepakt en uitgechecked. Lucine zou er rond 13 uur zijn. Ondertussen had Koen zijn rug nog laten harsen, zich laten scheren en zijn haren laten doen. Hij zag er weer tiptop uit. Even later zagen we Lucine. Wat fijn om elkaar na zo’n tijd weer terug te zien. En wat grappig dat zij daar zit met een jongen die we in Luang Prabang hadden ontmoet. Zij had met hem en Hilde een taxi gedeeld. Hoe grappig.

Na even bijgekletst te hebben hadden we de taxi naar het MBK-center gepakt. Dit is een hele grote shoppingmall waar je alle nepspul en dergelijke kon krijgen. Yvette viel het uiteindelijk nog tegen wat je kon krijgen. De prijzen lagen hoger als verwacht, maar dit komt ook door de prijzen die we gewend waren vanuit Laos en Cambodja. Na nette schoenen voor Koen gekocht te hebben en een mooie tas voor Yvette vonden we het genoeg geweest en gingen we op weg naar Ko San Rd. Omdat het lastig was een taxi te krijgen rond de spits keken we nog even verder en ja hoor, toch nog een Mutai Fight! Dit was super tof. Zo had Koen de sfeer toch nog meegemaakt.

Na alle rondes gezien te hebben, sprongen we in een taxi naar Ko San Rd. Na wat geshopped te hebben gingen we naar Rooftop. Leuke tent met live muziek. En hebben Koen en ik een laatste massage gehad, een laatste Pad Thai van straat en een laatste banana pancake. Slik, het is nu echt zover. Om 23 uur gingen we naar ons guesthouse waar we werden opgehaald voor naar het vliegveld te gaan. Na een lange nacht in het vliegveld kwamen we de volgende dag 13 uur (lokale tijd) aan in Düsseldorf. Koen in een strak maatpak, Yvette in haar huishoudkloffie.

Toen we in ons appartement aankwamen wachtte ons meerdere leuke verassingen. Een opgeruimd appartement, een koelkast meer dan vol met boodschappen, nieuw dekbedovertrek, allerlei kerstversieringen, kortom super leuk thuiskomen dus. Nu zijn we een paar dagen hier en verlangen we wel weer naar zon, zee, strand, maar we weten ook dat dit niet de laatste keer is geweest.

Bedankt voor het volgen van onze blog.

Liefs Koen en Yvette